یک فنجان حرف تازه دم

یادداشت های بی وقت

یک فنجان حرف تازه دم

یادداشت های بی وقت

خدا برای همه است

اسمش نصفه شب است یا بامداد یا سحر؟ برای من فرقی نمی کند.

برای من که مثل تمام این بیست شب گذشته بیدارم و دارم برنج دم می کنم!

حالا سیب زمینی هایی که قرار است تا یک ساعت دیگر به عنوان ته دیگ ابتیاع شوند را با دقت می چینیم کف قابلمه....و به به....کمی هم زعفران می ریزم تنگش....چه اتمی بشود برای خودش!

یاد مقدمه گلستان می افتم:" یکی از صاحبدلان سر به جیب مراقبت فرو برده و در بحر مکاشفت مستغرق شده.حالی که از این معامله باز آمد یکی از دوستان گفت از این بوستان که بودی ما را چه تحفه کرامت کردی......"

حالا اینجا توی آشپزخانه کوچک من نه از درخت گل خبریست و نه از این قرتی بازی ها!نمی دانم این تفکرات مکاشفه مانند از خاصیت نیمه شب است یا ته دیگ سیب زمینی یا زعفران یا چی؟!

سیب زمینی ها را می چینم ته قابلمه و یاد الهام می افتم....

دوست سالیان قبل.تقریبا روزگاری که وقت داشتم سرم را بخارانم و دقیقا زمانی که می رفتم کلاس زبان.

جلسه اول کلاس بود و تیچر از استیودنت ها! می خواست که خودشان را معرفی کنند.حالا من به جای اینکه دنبال فعل و جمله و پست پارتی سیبل بگردم برای معرفی خودم،زل زده بودم به کفش های طلایی آن دختره که هنوز هم معتقدم خیلی قشنگ بود!

و داشتم فکر می کردم به اینکه چقدر به فلان لباس من می آید ....ولی نه...خیلی زشت است و رویم نمی شود...و اصلا من آدمی نیستم که همین اول کاری نه سلامی نه علیکی، بروم از یارو بپرسم کفشت را از کجا خریدی؟

فکرش را هم نمی کردم بتوانیم با هم دوست شویم و اصلا گروه خونی مان به هم نمی خورد برای این جور سلام علیک های فرندشیپانه!

تیپش خیلی خفن بود.موهای بلوندش را تا کجا از شال باریکش ریخته بود بیرون و اندام تراشیده و زیبایش را با یک مانتوی فوق کوتاه و نازک و صد البته فوق العاده زیبای طلایی و سفید پوشانده بود.

بیشتر به نظر می رسید می خواسته برود عروسی(و نه حتی مهمانی) تا کلاس زبان.

ولی بسی خیال باطل!!!!

درست نمی دانم چی شد.....ولی خوب یادم هست که او شجاعانه برای دوستی با منی که محجبه بودم پیش قدم شد و ما با هم دوست شدیم، آن هم از نوع صمیمی و جیک تو جیک....

و خوب تر یادم هست در همان جملات ابتدایی بعد از شروع دوستی که بین مان رد و بدل شد، او گفت:" وای چقدر سخت است که آدم با زبان روزه بیاید کلاس زبان"

یعنی هی یو! اینجوری نگاهم نکن.من هم روزه ام.

و به من هیچ دخلی نداشت که بدانم یا ندانم، ولی خیلی زود دانستم که شوهرش همکلاسی و دوست پسرش بوده و مادربزرگش همیشه دعا می کند که الهام خدا خیرت بدهد پسر مردم را نماز خوان و روزه بگیر کردی و از این حرف ها.

برنج ها را می ریزم روی سیب زمینی هایی که دارند توی روغن زعفرانی شان جیلیز ویلیز می کنند و مطمئن تر می شوم هنوز که هنوز است اگر بخواهم از بین دوستان این همه سال زندگی ام یکی را به عنوان خوش قلب ترین، صادق ترین، مهربان ترین، با معرفت ترین و البته خوش پوش ترین انتخاب کنم؛ تنها گزینه ام الهام است.

در قابلمه را می گذارم و قیافه آن دختره ی ترشیده گنده دماغ توی مردمک مغزم رژه می رود!(وقتی پای روزبه به گفته خودش مخ دارد، می خواهید مغز تصویری من مردمک نداشته باشد؟!)همانی که توی لیست "توبه ای یات"ِ فردا شبم اسمش را نوشته ام تا دیگر توی مکالمات درونی خودم هم "ترشیده" صدایش نکنم!

نمی دانم چه فکری می کند.سالهاست که با هم کار می کنیم.همدیگر را زیاد نمی بینیم اما هربار که می بینیم نمی دانم خیال می کند من ارث پدرش را خورده ام یا مادرش را؟

فکر می کند به خاطر اینکه من روسری ام را با سنجاق محکم می کنم گوشه لپم تا تارمویی بیرون نیاید؛ پول داده ام که 30 سال پیش ملت بروند انقلاب کنند و او را از آزادی رویایی اش محروم . در حالی که بارها بحث را بیخودی و بی ربط به جایی کشانده ام که بفهمد بابا،من هم به نوبه خودم خیلی عوضی ام!ولی سعی می کنم به حقوق، شعور، پوشش و تفکر همه انسانها و حتی حیوانها احترام بگذارم و اصلا موافقم هر کس هر طوری که می خواهد باید لباس بپوشد تا ریا اینگونه مثل قارچ سمی در جامعه رشد نکند.

سالهاست که ما با هم نتوانسته ایم دوست بشویم...صمیمی بشویم....همدیگر را دوست بداریم ....در حالیکه هیچ مشکلی هم به ظاهر نداریم با هم!

حسین را صدا می کنم که بلند شود و سحری اش را بخورد.

می گوید یک دقیقه دیگر.....

توی این یک دقیقه قربان صدقه خدا می روم که برای همه است.به همه حال می دهد.همه را پاک می آفریند.....

و یک دقیقه چه زود برای من تمام می شود.

اما برای حسین، انگار یک عمر گذشته است!

دوباره که صدایش می کنم مثل فشنگ از جایش می پرد.انگار صد سال خوابیده است.

پی نوشت: دیشب ماشین آهنی روزبه از بالای شومینه افتاد روی پایش یعنی آمد برش دارد،خودش ماشین را انداخت.له شد پای بچه ام. حالا غرورش اجازه نمی داد گریه کند.بغض کرد و گفت: مخ پام له شد!

جیگر فرهنگ لغاتت رو برم مامان

نظرات 6 + ارسال نظر
دختر دم بخت پنج‌شنبه 19 مرداد‌ماه سال 1391 ساعت 05:27 ق.ظ



این مهم نیست که دل تازه مسلمان شده است

کـــه بـــه عشق تو قمــــر ، قاری قرآن شده است

مثــل من ، باغچـــــه ی خانــه هـــــم از دوری تــــو

بس که غم خورده و لاغر شده ، گلدان شده است

بس کـــه هر تکــه ی آن با هوسی رفت ، دلم

نسخه ی دیگری از نقشه ی ایران شده است

بی شک آن شیخ که از چشم تو منعم می کرد

خبـــــر از آمدنت داشت کـــه پنهان شده است

عشق مهمان عزیزی ست که با رفتن او

نرده ی پنجره ها میله زندان شده است

عشق زاییده ی بلـــخ است و مقیم شیراز

چون نشد کارگر آواره ی تهران شده است

عشــــق دانشـــکده تجــــربـــــه ی انسانهـــاست

گر چه چندی ست پر از طفل دبستان شده است

هر نو آموختــه در عالـــم خود مجنون است

روزگاری ست که دیوانه فراوان شده است

ای که از کوچـــه معشوقـــه ی ما می گذری

بر حذر باش که این کوچه خیابان شده است



وبلاگ:

http://yarabnazaretobarnagardad.blogsky.com/

بانوی اردیبهشتی پنج‌شنبه 19 مرداد‌ماه سال 1391 ساعت 05:38 ق.ظ http://www.loverain.blogsky.com/

ای جان چقدر انرژی کلامتون رو دوست دارم....چقدر زاویه دیدمون شبیه هم هست جالبه...جالب تر اینکه اسم من هم زهراست!
هم اسم عزیز...توی این شبها و سحرها برای من هم دعا کن

ممنون
شما هم دعا کن

فاطیماEnglish پنج‌شنبه 19 مرداد‌ماه سال 1391 ساعت 07:25 ب.ظ

باکت نباشه زهرا جونی ... بالأخره این موجودات هم باید برای خالی نبودن عریضه روی زمین گردویی بچرخن ... درهمه ... ما خودمون باید سوا کنیم ...
.
.
.
راستی چه جوری مستر حسین رو صدا کردی که گویی همچون فشنگ پرید؟
.
.
گفتیم بپرسیم برای بعداً

به نظر من نباید به آدمها با نگاه درهم نگاه کرد!هر کسی برای خودش می تونه خاص باشه و از اون یکی بهتر....ولی متاسفانه همه مون فکر می کنیم خودمون سوا شده ایم و بقیه درهم
برای بعدا که گفتی هم همون بعــــــــــــــــــــــــــــــــداً!

مه ناز سه‌شنبه 24 مرداد‌ماه سال 1391 ساعت 01:48 ق.ظ

میدونی فامیل جون....
ماها(گذشته از شما)از کوچیکو بزرگ تو تک تک اعضای بدنمون زٍ بس که باهوشیم، گویی مخ و مغز به کار رفته ...
ما اینجور آدمایی هستیم کلا

آهاع!واقعا من از اون لحاظ تا به حال ب قضیه نگاه نکرده بودم!

ملیحه چهارشنبه 25 مرداد‌ماه سال 1391 ساعت 12:32 ب.ظ

زهرا یعنی تو روزه نمی گیری
فقط حسین روزه می گیره
چراااااااااااااااااااااااااا؟

از کجای این متن به این نتیجه خارق العاده رسیدی؟!!!
می گیرم به خدا....مدارکش هم موجود است....زیرابمو پیش دکتر نزنی تو رو خدا!!!
میتی و آقا شجاع خودی اند!

عروس چهارشنبه 25 مرداد‌ماه سال 1391 ساعت 10:58 ب.ظ

آمدیم نبودید

انقدر دی دی کن تا ما هم یه روز بریم عروسی داماد، تو نباشی!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد