خونه-جدید

همه چیز تغییر می کند...نه فقط انرژی،از حالتی به حالت دیگر.  

همه چیز عوض می شود و قابل تعویض است....نه فقط  پوشک بچه و روغن ماشین! 

حتا طعم غذایی که شور می شود را می شود عوض کرد .و میل خودتان است که باور کنید یا نه!ولی جای اتویی که یک لباس را می سوزاند هم قابل پاک کردن است( این قضیه قصه دارد و امیدوارم یادم نرود یک روز از مهدی جزئیات قصه اش را بپرسم) 

آدم ها عوض می شوند(و بلا نسبت گاهی اوقات،عوضی!)،فصل ها،دوره زمانه... 

دیگر می توان هر قسمتی از آناتومی بدن را هم به مدد پنجول های طلایی جراحان پلاستیک عوض کرد...  

و هر قسمتی از روح و روان را،به مدد لطف خداوند و اراده مخلوق.  

راوی می گوید بعد از هدفمند کردن یارانه آب،ملت آبِ رفته را هم به جوی برمیگردانند و از این روزگار پدرسوخته  آنقدر شامورتی گری یاد گرفته اند برای جمع کردن آبروی ریخته شده.

خب... 

قالب وبلاگ من هم باید یک روز عوض می شد. 

اگرچه این تغییر خیلی اتفاقی بود.حتا غیر منتظره تر از کاری که ارشمیدس کرد.(می دانید که رفته بود حمام، به جای اینکه سر و بدنش را بشورد چگالی را کشف کرد و بعد هم آن حرکت غیر ورزشی و اصوات موزون اورکا اورکا... و از این دست،گل شیفته بازی ها!) 

خوابم نمی بُرد.به جای اینکه بروم راهپیمایی و بار دیگر حماسه بیافرینم،آمدم سروقت لپ تاپ تا از یک اتفاق خنده دار بنویسم.گذرم افتاد به صفحه ای و نتیجه اش حماسه ای شد که آفریدم! 

خانه خریدنمان هم تقریباً همین طور بود...یوهویی! 

بمیرم برای جوجه که "خونه قدیم" را یادش نمی رود.همش منتظر است برگردیم آنجا، که من هم عاشقش بودم.سعی کرده ام متقاعدش کنم که آن جا دیگر خانه ما نیست و خانه امیر محمد این هاست...ولی چطور؟ وقتب هنوز خودم هم قانع نشدم!

اصلا این "خونه قدیم" یک جورهایی برای ما شده است مبدأ تاریخ!مثلا می گوییم فلان کار را قبل از رفتن به خونه قدیم کردیم یا فلان لباس را بعد از اسباب کشی از خونه قدیم خریدیم... 

به هر حال این جا و این جا (وبلاگ و house)خانه های جدید منند. 

فعلا باید عادت کنم بهشان. امیدوارم...(بعدا مفصلاً راجع به خونه قدیم و جدید می نویسم)

بیچاره ماهی قرمز های عید...که خیلی هاشان وقت نمی کنند به تنگ عادت کنند.